معیار های انتخاب یک سالن مناسب

وقتی قرار است یک آرایشگاه و یا سالن اپیلاسیون را برای آرایش و زیبایی انتخاب کنیم، چه معیارهایی در ذهنمان برای این انتخاب وجود دارند؟ جایی که در آن بتوان مدل‌ها و امکانات آرایشی روز را پیدا کرد؛ جایی که به منزل یا محل کارمان نزدیک باشد؛ جایی که قیمت خدماتش مناسب و نازل باشد؛ جایی که از سال‌ها قبل می‌شناسیم؛ جایی که.
آیا معیاری مثل اهمیت به وضعیت بهداشت و رعایت استانداردهای بهداشتی در یک آرایشگاه و سالن اپیلاسیون هم در انتخاب ما تأثیری دارد؟ اگر تأثیر دارد، از طریق چه نشانه‌هایی می‌توانیم به آن پی ‌ببریم؟
در سال‌های اخیر با توجه به اطلاع‌رسانی و تبلیغات رسانه‌ها، اطلاعات ما در مورد بیماری‌هایی که ممکن است در محیطی مثل آرایشگاه منتقل شوند، کمی بیشتر از قبل شده است. البته هنوز خیلی از ما بسیاری از این حرف‌ها را باور نداریم و در انتخاب‌هایمان دقت لازم را نمی‌کنیم.
بیماری‌های پوست و مو، عفونی و تنفسی از جمله شایع‌ترین بیماری‌هایی هستند که ممکن است در یک آرایشگاه به مشتری یا آرایشگر منتقل شوند. ابتلا به این بیماری‌ها آن‌قدر خطرناک و عذاب‌آور هستند که آدم را مجبور کند برای زیباشدن دقت، زمان و هزینه بیشتری صرف کند.
فقط از وسایل خودم استفاده می‌کنم:
اولین چیزی که معمولاً نظر فرد را در برخورد با یک مکان جلب می‌کند، ظاهر آن است. برای یک سالن آرایش و یا اپیلاسیون، مهم‌تر از شیک و مجهز بودن، رعایت نظافت آن است که باعث می‌شود مشتری با خیال راحت‌تری خود را به دست آنها بسپارد و این اصول شامل بنای سالن، وسایل مورد استفاده و افرادی است که در آن‌جا کار می‌کنند.
در یک نگاه، آرایشگاه و یا سالن اپیلاسیون مورد تأیید اداره بهداشت را می‌توان این‌طور توصیف کرد: یک سالن که برای هر کدام از خدماتی که به مشتریان ارایه می‌دهد فضایی هرچند کوچک اما جداگانه و مستقل دارد. هر کدام از آرایشگران روپوش و وسایل مخصوص خودشان و مشتری‌هایشان (حوله، پیشبند، قیچی، شانه، موچین و .) را دارند. روی هر میز آرایش یک ظرف شیشه‌ای محتوی آب و الکل برای ضد عفونی کردن ابزار کار و روی میز وسط یک دستگاه اتوکلاو برای استریل کردن آن‌ها وجود دارد (که معمولاً هر آرایشگر هفته‌ای یک‌بار برای استریل کردن وسایلش از آن استفاده می‌کند).
اپیلاسیون:
 وسایل و مواد مورد استفاده در اپیلاسیون شامل موم، زرورق یا پارچه نخی سفید، پودر بچه، دستگاهی برای گرم کردن موم و قاشقک مخصوص برای گذاشتن موم روی سطح پوست است. برای گرم کردن موم می‌توان از روش‌های زیادی استفاده کرد اما بهترین روش استفاده از دستگاه مخصوصی است که در آن درجه حرارت مشخصی برای موم در نظر گرفته شده است و خطر بیش از حد گرم شدن آن و در نتیجه سوختن پوست وجود ندارد. این دستگاه‌ها با ظرفیت‌های یک‌نفره و چندنفره موجود است. ما برای این‌که مشتری‌هایمان مطمئن باشند مومی که برای آن‌ها استفاده می‌شود فقط یک بار و برای آن‌ها گرم شده است، از دستگاهی با ظرفیت یک نفر استفاده می‌کنیم و پس از هر مشتری ظرفش را می‌شوییم و به جای پارچه هم از زرورق استفاده می‌کنیم. برای گذاشتن موم روی سطح پوست افراد هم از قاشقک‌های یک‌بار مصرف استفاده می‌شود.
پیلینگ:
روشی است برای پاک‌سازی پوست از جوش‌های سرسیاه با استفاده از دستگاه بخار که این روش از نظر پزشکان تأیید شده نیست، چون باعث می‌شود منافذ پوست باز شوند و به پوست آسیب برسد. ضمن این‌که اگر وسایل دستگاه آلوده باشند، فرد را به اگزما و بیماری‌ها و حساسیت‌های پوستی مبتلا می‌کنند. به جای پیلینگ می‌توان از ماسک‌های گیاهی که هم پوست را پاک‌سازی می‌کنند و هم باعث شادابی و برطرف شدن چروک‌های آن می‌شوند بهره برد.
کاشت ناخن مصنوعی:
به همان اندازه که ممکن است باعث زیبایی انگشت‌ها شود، می‌تواند ناخن‌های فرد را از قیافه بیندازد. اگر قبل از کاشت ناخن از مواد ضد قارچ استفاده نشود و هوای زیر ناخن مصنوعی را خوب نگیرند، فضایی بین ناخن فرد و ناخن مصنوعی خالی می‌ماند و این فضا در اثر تماس با آب می‌تواند مرکز تجمع قارچ و میکروب شود. ضمن این‌که ماندن طولانی‌مدت لاک و ناخن مصنوعی روی ناخن باعث می‌شود هوا به ناخن نرسد و هاله زردرنگی روی ناخن ایجاد شود.
کسانی که از ناخن مصنوعی استفاده می‌کنند معمولاً با مشکل جدا کردن آن مواجه هستند، مقدم به این افراد توصیه می‌کند به جای استفاده از سوهان ناخن، آب جوش یا چاقو، چند دقیقه‌ای ناخن‌هایشان را در نرم‌کننده موی سر و پس از آن در استون بگذارند و پس از آن شاهد راحت جدا شدن ناخن‌های مصنوعی از ناخن‌های طبیعی‌شان باشند.
نظافت سالن:
در آرایشگاه ها و سالن های اپیلاسیون بعد از رفتن آخرین مشتری ها ماشین‌های لباسشویی و خشک‌کن برای شستن و خشک کردن حوله‌ها، پیشبندها و روپوش کارکنان روشن و نظافت کلی سالن آغاز می‌شود. میزهای کار، کف سالن، سرویس‌های بهداشتی، سرشورها، اتاق اپیلاسیون و . هم در این نظافت کلی، تمیز می‌شوند. البته سرویس‌های بهداشتی و سرشورها در طول روز هم بارها شسته می‌شوند.
شنبه‌های هر هفته هم پیش از ورود اولین مشتری‌ها کل وسایل و تجهیزات سالن به گوشه‌ای منتقل و سالن کاملاً تمیز و شسته می‌شود.
هر 3ماه یک‌بار هم کف سالن با مواد مخصوص، ضد عفونی می‌شود و سالی چهار بار هم کل سالن سم‌پاشی می‌شود، چون محیط آرایشگاه مرطوب است و به دلیل استفاده از مواد شیرینی مثل موم، حتی با رعایت تمام اصول بهداشتی هم ممکن است مورد حمله سوسک، موش، پشه و دیگر ات موذی قرار گیرد.
زباله‌های سالن در یک سطل بزرگ جمع می‌شوند و وقتی تا نیمه‌های سطل پر شد، در کیسه را گره بزنند و زباله‌ها را به گوشه‌ای منتقل کنند تا عصر که کل آن‌ها به بیرون منتقل می‌شوند. اگر بخواهیم بگذاریم سطل پر شود، هم جا‌به‌جایی‌اش سخت می‌شود و ممکن است موقع جابه‌جایی آشغال‌ها روی زمین بریزند و هم در مدت زمانی که باید صبر کنیم تا سطل پر شود، بوی بد و آلودگی زباله‌های قبلی فضای سالن را پر می‌کند.
کادر هم موظفند هر روز دوش بگیرند و روپوش سفید بپوشند و در صورت ابتلا به بیماری‌های واگیرداری مثل سرماخوردگی و . باید سه روز استراحت کنند یا با ماسک به محل کارشان بیایند.
آرایشگران بدانند:
خطراتی که ممکن است یک آرایشگر را تهدید کند، کمتر از خطرات تهدیدکننده مشتریان نیست. یکی از معیارهای انتخاب آرایشگر داشتن کارت بهداشت استدر این صورت آن شخص یک دوره یک هفته‌ای آموزش بهداشت را گذرانده و حداقل اطلاعات را در مورد بهداشت فردی و محیط دارد.